रंगपंचमी....!

लहानपणी किती आतुरतेन
पंचमीची वाट पहायचो
सकाळीच फाटके कपडे
अंगावर चढवायचो...
नसला जरी रंग तरी नुस्तच पाणी उडवायचो..
टोळकं टोळकं करुन
मस्त हूंदडत रहायचो
याच्या त्याच्या बैलाला
बो.ऽऽऽ करत फिरायचो..!
पळसफुल कुटून केलेला
"नॅचरल रंगं"....
पोटामध्ये जाई खुशाल
पुरणपोळीच्या संगं..
कुणाच्या तरी तोंडाला
फासलेल वंगण..
तव्याचं काळ अन्
रंगलेलं ओलं अंगण...
रंग खेळून दमल्यावर मग
आणखी पोरं जमवायचो
गावभर बोंबलत फिरुन
नदीत डुंबायला जायचो.
आज आहे एखाद्याचं
रंगाच दुकान..
स्वत:च बांधलय कुणी
रंगीबेरंगी मकान...
पण त्या निर्भेळ आनंदाला
जो तो मुकलाय गड्या
आयुष्यातला रंग आता..
कुठतरी हरवलाय गड्या..!
महेंद्र कांबळे.