ती लांबच लांब रात्र नशेतच गेलेला दिवस डोळ्यांपुढे सारखा तरळणारा तोच चेहरा काय होतय.. कुठं कळतयं...? अगम्य गोड हुरहुर दुर उजाड माळावर थरारणारं एकाकी निष्पर्ण झाडं.... उडालेली झोप न संपणारी रात्र कोण संपवेल तु का मी......? महेंद्र कांबळे.