अधांतर.......!!!!!!

तशी तर बारा तासांचीच असते रात्र.
पण ती रात्र मात्र होती तब्बल अडीच
हजार वर्षांची.
खांदे पाडुन जगणारे लाचार जिवं.
अस्मिता स्वाभीमानशुन्य जिणं.
टोकाची पराधिनता अन् गुलामी.
अश्यात उगवला एक तारा...
सुर्याहून हजारपट तेजस्वी.
अन पेटवुन दिला त्याने अधम अंधार..
बाबा...!
तोकड्या शब्दात कस वर्णाव तुमच कतृत्व.
तमाम दिनदलितांच तुम्ही
स्विकारलेल पितृत्व..
आज सिएफएलच्या दुधाळ प्रकाशात
लिहीतांना विचार येतोय
कसा केला असेल तुम्ही दिड
पैशाच्या घासलेटवर अभ्यास...
युरोपाच्या कुडकुड थंडीत
कशी केली असेल दोन पापड नी कपभर
दुधावर गुजारणा.
उन्मत्त रानटी जमावात
कसे राहीलात एकटेच शड्डू ठोकत उभे..
गारवा कधी तुमच्या वाट्याला आलाच
नाही.
मिळाला होता फक्त गरम
लाव्ह्याच्या झोत अन् रखरख
वाळवंटी रस्ता..
पण मी बसलोय आज आरामात
एसीची हवा खात...
काय दिल नाहीत तुम्ही
मुरमाड माळरानाला
नंदनवन करणारे किमयागार तुम्ही
बुध्दाच्या ओटीत घालुन
मला जगायचा महामंत्र दिलात..
पण बाबा
कालच्या झोपडीतला मी
आज 1 बिएचके 2 बिएचके मध्ये येउन पार
बिथरलोय..
मिळालेल स्वातंत्र्य गेलय डोक्यात...
घराभोवती आखलय एक अदृष्य कुंपण..
भिंतीवरल्या देवदेवतात
असतो तुमचाही एक फोटो.
त्यांच्या सड्यावरही जाण्याचा अधिकार
नव्हता
आज थ्रीपिस नी ब्रँडेड बुटात वावरतोय.
बाटवशिल रे
म्हणणा-याच्या घशात दात घालण्याच बळ
दिलत तुम्ही पण खैरलांजीसारख्या
अत्याचाराचही काहीच वाटेनास झालय..
शिव्या देतो रोज नेत्यांना.
गटातटाच राजकारण करणारे भाडखाऊ
म्हणतो.
पण कार्यकर्ता मात्र होत नाही.
पण एक बरय निदान आज हातात पेन
तरी आहे तुमच्या कष्टाईने...
नाहीतर मिही जगलो असतो कुठतरी..
शेणाच्या पाट्या वाहत अन् मेलेली गुर
ओढतं...!! 
महेंद्र कांबळे.