मी तडफड मासा होतो.

या किर्र मध्यरात्रीला
अंधार  का व्याकुळ झाला
का अशी तडकली धरती
बर्फातुन उठल्या ज्वाला?

पाण्याची वाफ का व्हावी
या निळसर चमचम राती
का विझू विझू पेटाव्या
निस्तेजल्या चक्षु ज्योती?

कुणी खिन्न झाडाखाली
का अश्रु ढाळीत बसले
ती कुठे कुणा कळ उठली
अन कोण  विकटसे हसले?

आवेग अनावर होतो
जीव झुरणी लागुन जातो
भेगाळ जमीनीवरचा
मी तडफड मासा होतो...

महेंद्र गौतम..