आत्ममग्न कविता 4...
माझ्या गावावरुन कधी तुझी वाट गेलीच
तर माझ्याकड नक्की येशील ना?
भाबड्या पाणीदार डोळ्यांनी म्हणालीस खरी
पण वेडीच आहेस..
तुला माहितेत माझ्या प्रवासाच्या विचित्र वेळा
ज्या तुला कधीच झेपल्या नाहीत
मुळात मी तरी तुला कुठे झेपलो??
आणि तुझ्या थिंकिंग बिगवाल्या नवऱ्याला तर अजिबातच नाही...
मेहंदीभरल्या हळदओल्या हातांनी
जेंव्हा त्याच्याशी ओळख करून दिलीस
तेंव्हा तो म्हणाला होता "मला नाइन पॉइंट टिंग टिंग पैकेज आहे"
तू किती कमावतो??
मिहि जरा विक्षिप्त बेफिकीर सुरात बोललो
जास्त नाही पण माझी एक कविता करोडोच्या घरात असते....
तेंव्हा विचित्र भेदरून बघत राहिला तो
मी स्टेजवरुन उतरेपर्यंत....
तुझा जिव्हाळा कळतो गं
पण असू दे...
वादळ सोसणार नाहीत आता तुला...
महेंद्र गौतम.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा