खांदा तुझा असू दे
खळाळून हसतांना
स्वताःस एक हसू दे
संशयाने बघेल जेव्हा
दुनिया ही मजकडे
तुझ्या डोळ्यात अगाध एक
विश्वास मज दिसु दे..
दुनियेने झिडकारले
मी मनस्वितेने पछाडलेला
श्रावणही येतो ईथे
कोरडा दुष्काळलेला
थिटी पडेल झुंज जेव्हा
अलवार हात हाती दे..
अन् एव्हढच म्हण सये
जरा विसावा घे...!
महेंद्र कांबळे.
