बरचं लिहुन झाल्यावर काय सांगायच हेच
आपल्या लक्षात येत नाही.
तुमच झालयं का असं कधी...?
माझ झालयं खालची कविता करतांना.
**तुझ प्रकाशाशी नातं...
जिणं पहाट प्रहरी
कुरकुरणार जातं..
अंधारातल्या जलमा
तुझं प्रकाशाशी नातं...
सुरु देहाचे सोहळे
...
राजरोस नंगानाच
आत बघ बा एकदा
मन मनालाच खातं..
तुझा अबोल रुसवा
अन् रागही फसवा...
डाव मांडू ये नव्यानं
आता नको हारजितं...
रानं उनगून गेली
सारी उनगली शेतं..
आता प्राजक्त फुलावा..
तुझ्या माझ्या अंगणातं..
महेंद्र कांबळे.