सजा....

(खरतर मातृभाषे व्यतिरिक्त आपल्याला
दुस-या कुठल्या भाषेत काही सुचेल असं स्वप्नात देखील मला वाटल नव्हतं. पण सुचल त्याला नाईलाज आहे, असंख्य चुकांसहित मी हिंदीत पहिल्यांदाच लिहिलेल काहितरी त्यावर कुणाचा प्रभाव आहे कि काय माहित नाही.)
सजा....
समेट के रखे है दामन मे
कुछ एहसानपरस्त पल
कुछ सपनोसे भरे कल
कुछ तेरी मनचली बाते
कुछ चुराई हुई मुलाकाते
सबसे छुपाकर रख लिये थे मैने झोली मे
चाँद के चंद टुकडे...
संभालकर रखा है तेरी हर रुसवाई को...
और मेरा हर जर्रा रोशन करनेवाली
तेरी हर तिलमिलाती याद को...
तु आई खुशिया लेकर
जैसे रेगीस्तान मे भटके मुसाफिर को...
बरसात की चार बुँदे मिली हो...
बडी रुखीसुखी फिकी बेजानसी थी जिंदगी....
अब तेरा दर्द मुझे रोज जिंदा होने
का एहसास दिलाता है....
या खुदा, सच बोलने की
किसीको ऐसीभी सजा मिले....
की रोज कतरा कतरा....
वो मरता चले.....
(माही)
महेंद्र कांबळे..