प्रकाश प्रार्थना....
भयांकित होउन जात आयुष्य. पेलवत नाही रोजचा भयभार. तश्यात रुजुन येत एखादं स्वप्न पापणीच्या काठी आणि पार हिरवा हिरवा होउन जातो अवघा भवताल. पण भयकंपित मनाची दुरावस्था स्वप्नपुर्तिचा राजमार्ग समोर दिसत असतांनाही उगीचच डगमगनारी पावलं...
तरी आतून सतत साद देत राहणार कुणीतरी. आणि मग मन हिमतीन उभं राहतं अंतरातला दिप चेतवन्यासाठी झगडत पण वादळात दिवा लावन कुठं तितकस सोप?
स्वतःचाच स्वतःशी असणारा हा झगडा......
मग खोल अंतरातुन उमटते एक प्रकाश प्रार्थना.... प्रकाशाच दान मागणारी.....
"एक स्वप्न ये पापणकाठी
उगा पाऊले डगमगती
देई हाक तो मला निरंतर
भयछाया का मजवरती?
भेदायाचे दे तू मज बळ
पाश भयाचे आवळती
दिप चेतु दे अंतरातला
दिशा उजळू दे मावळती
काय तुझी ही किमया अद्भुत
पुनवचांदण्या काजळती
मळभ दूर कर सबल हातानी
एक ज्योत दे टिमटिमती...."
महेंद्र गौतम.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा