कुठे मनास गुंतवू.
घर अस खायला उठतं
बेडरूममधल्या मलूल गाद्या
हताश चादरी उदास परदे
आणि डंख मारीत अंगावर येणारा
तिथला तुझा दरवळ.....
जरा किचनमध्ये जावं तर
दिसतं नाक फुगवून बसलेलं चहाच पातेल
उगच गुश्श्यात भडकणारा चिडका गँस
भावना गोठल्यासारखा वागणारा तुसडा फ्रिज...
एरवी मस्तीत शिट्ट्या मारणार कुकरही
कुणास ठाऊक कुठल्या प्रेशरखाली वावरत....
अन कहर म्हणजे मुकाट एकाकी
थेम्ब थेम्ब अश्रु ढाळणारा बेसिनचा नळ.....
अशी घरभर ओसंडणारी तू
अन इस्ततः विखुरलेल्या तुझ्या खुणा.....
घर कस भकास वाटत गं....
कसे जिवास शांतवु?
सांग ना.....
तू नसताना.......
कुठे मनास गुंतवू....?
(आत्ममग्न कविता)
महेंद्र गौतम.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा