तू धूसर धुकेरी हसणारी.

तू धूसर धुकेरी हसणारी...

एक थेंब जरासा ओघळला
अन रात्र जराशी तळमळली
का दार जरासे किणकीणले
पण अधीर पापणी हिरमुसली.

तू शब्दांच्याही पलिकडली
तू धूसर धुकेरी हसणारी
तू असूनही का नसणारी
अन अदृश्यातून दिसणारी

ये विकल विव्हल या वाटेतून
जगण्याचे लक्तरं झाले गं
कर हृदयाचे या फूल पुन्हा
हे तनमन व्याकूळ ओले गं...

महेंद्र गौतम.