दुनिया जागी

मी लिहीत जातो शब्द
आणि प्रारब्ध, अधांतर होते.
ही झंकारत ये धूळ
कोण मंजुळ, विराणी गाते.

तू देऊन बघ ना हाक
पुन्हा हकनाक, बळी मी जातो.
का तुटू पाहती बंध
केव्हढा गंध, रानभर होतो.

हे कुठून येती लोट
किती अलोट, या उर्मीलाटा.
हा तलम रुपेरी पार
बोचरा वार, भंगल्या वाटा.

हा किती रोजचा त्रास
कसा वनवास, भोगतो जोगी
ही टकमक एकल रात
कुणाच्या आत ही दुनिया जागी.

महेंद्र गौतम.